In je elegante, professionele outfit wandel je door de gangen van het kantoor naar de deur van de CEO. Je hart klopt sneller van de anticipatie. Elke dag werken voor meneer Verhoeven is een balans tussen professionele bewondering voor zijn leiderschap en een verboden verlangen naar zijn onuitgesproken dominantie.
Je hebt altijd een zwak gehad voor krachtige mannen, en meneer Verhoeven, met zijn charismatische aanwezigheid en ijzeren discipline, wekt iets in je op dat meer is dan alleen respect. Vandaag heb je een belangrijke vergadering met hem, en je kiest je outfit zorgvuldig: een getailleerde rok die net boven je knie eindigt en een nauwsluitende blouse die jouw vormen prachtig accentueert.
Onderweg naar zijn kantoor loop je verschillende collega’s voorbij, die geen idee hebben van de stoutmoedige gedachten die door je hoofd tollen. Je klopt beleefd op de zware eikenhouten deur, en zijn stem roept je binnen.
“Kom binnen, Eva.”
Je opent de deur en stapt het ruime kantoor binnen. Hij zit aan zijn grote, imposante bureau, de laptop voor zich terwijl hij enkele documenten doorneemt. Zijn scherpe, doordringende blik ontmoet de jouwe en een lichte glimlach speelt rond zijn lippen. “Sluit de deur en kom hier.”
Je gehoorzaamt zonder aarzelen, sluit de deur met een bijna hoorbare klik en loopt naar zijn bureau. Elke stap voelt als een ritueel, je hele lichaam is zich bewust van hem. Je ziet de manier waarop zijn ogen over je heen glijden, een mengeling van professionaliteit en iets donkers en verleidelijks.
“Zit,” zegt hij, zijn stem nauwelijks boven een fluistering uitkomst.
Je gehoorzaamt en neemt plaats aan de andere kant van het bureau. Je benen gekruist en je handen netjes in je schoot gevouwen. De spanning in de lucht is al vanaf het begin voelbaar.
“Hoe gaat het met het project?” vraagt hij, zijn ogen nooit helemaal van je gezicht wekend.
“Het gaat goed, meneer Verhoeven. Alles verloopt volgens planning,” antwoord je, je stem kalm maar met een ondertoon van opwinding die je maar moeilijk kunt onderdrukken.
Zijn ogen vernauwen zich een beetje en hij leunt naar achteren in zijn stoel. “Eva, je weet dat ik hoge verwachtingen heb van mijn medewerkers, nietwaar?”
“Ja, meneer Verhoeven.”
Hij knikt langzaam en je ziet iets veranderen in zijn blik, een scherpte die je hart sneller doet kloppen. “Sluit de jaloezieën,” beveelt hij plotseling.
Een golf van anticipatie spoelt over je heen. Je gehoorzaamt en staat op, loopt naar de vensters en trekt de jaloezieën dicht, waardoor het kantoor omsloten wordt in een schemerige intimiteit. De buitenwereld sluit zich uit, en alles wat overblijft is de stilte van het kantoor en de intense energie tussen jullie.
Wanneer je je omdraait, staat hij voor je, dichterbij dan je verwacht had. Zijn hand glijdt langzaam over je arm naar je schouder. De aanraking is zacht, maar doordrenkt van autoriteit en kracht. “Je hebt altijd al gewillig gehoorzaamd, Eva,” zegt hij, zijn stem zacht maar resoluut. “Vandaag wil ik dat je gehoorzaamheid verder gaat.”
Je knikt, ademloos, je ogen groot van verwachting. “Ja, meneer Verhoeven.”
Hij neemt een stap dichterbij, zijn lichaam bijna je raakt terwijl zijn vingers langs de rand van je blouse glijden, de bovenste knoopje langzaam losmakend. “Dit blijft tussen ons,” zegt hij langzaam. “Begrijp je dat?”
“Ja, meneer Verhoeven,” fluister je. De spanning in de lucht is bijna tastbaar, en je kunt niet wachten om te voelen wat er verder gaat gebeuren.
Zijn vingers bewegen langzaam naar beneden, knoop voor knoop, elke beweging je verder blootleggend. Als hij de laatste knoopjes bereikt, trekt hij de blouse open, onthullend de kanten beha eronder die je speciaal voor vandaag hebt gekozen. Zijn ogen flitsen van goedkeuring en iets dierlijks.
“Op je knieën,” beveelt hij plotseling en zonder aarzeling gehoorzaam je, zinkend op je knieën voor hem, je handen langs je zijden strak. Je kijkt op naar hem, je ogen vol verlangen en overgave.
Zijn hand strijkt door je haar, zijn vingers stevig maar teder. “Je doet precies wat ik zeg,” zegt hij, zijn stem diep en beladen met belofte. “Keerwoord, stopwoord, alle spelen ontwijkend.”
“Ja, meneer Verhoeven,” antwoord je.
Langzaam ritst hij zijn broek open en trekt hem omlaag, onthullend zijn erectie. Je houdt je adem in en voelt een warme kriebel van anticipatie in je onderbuik. Hij leidt zichzelf naar jouw mond, zijn ogen vastgemaakt op die van jou. “Open je mond,” beveelt hij.
Je gehoorzaamt, je lippen spreidend om hem binnen te laten. Zijn hand verstrakt in je haar terwijl hij langzaam in- en uitbeweegt, de krachtige aanwezigheid van zijn verlangen terwijl je tong tegen hem aan komt, werkend in ritme met zijn commando’s.
“Goed zo, Eva,” prevelt hij, zijn stem verraderlijk zacht. “Je bent zo gehoorzaam.” Zijn tempo versnelt iets, zijn grip verstevigt terwijl hij dieper en zwaarder in je mond beweegt. Je sluit je ogen, geeft je volledig over aan zijn ritme, de spanning en het genot dat in je golft.
Na een tijdje trekt hij zich langzaam terug, zijn ogen intens op jou gericht. “Opstaan,” beveelt hij, je naar je voeten leidend. Hij draait je om en buigt je voorzichtig over zijn bureau, je rok omhoog trekkend om je ondergoed bloot te leggen. Zijn hand glijdt naar beneden, kietelend en prikkelend, de hitte van zijn aanraking voelend langs je huid.
“Je hebt zoveel potentie, Eva,” zegt hij, terwijl hij zich achter je positoneert, “maar soms heb je een beetje… begeleiding nodig.”
Zijn hand strijkt je nogmaals over je ondergoed voordat hij het zonder aarzeling naar beneden trekt, het vertrouwen van je blootgelegde huid voelend. Hij trekt zijn broek volledig uit, zijn erectie tegen je aan terwijl hij je heupen stevig beetpakt.
Zonder waarschuwing dringt hij langzaam in je binnen, je lichaam buigt en buigt als je hem diep binnenin je voelt. Zijn handen grijpen je heupen strak vast terwijl hij een stevig ritme opbouwt, elke stoot vol kracht en intensie. Je kreunt, je vingers verkrampen op het bureaublad terwijl hij je steeds sneller en harder neemt.
“Je bent van mij, Eva,” hijgt hij, zijn ademhaling raspend en intens. “Elke keer als je me ziet, denk je hieraan. Ik zal je blijven herinneren aan je plaats.” Zijn handen bewerken je lichaam, zetten sporen van vuur en verlangen, markeren de verbondenheid tussen jullie.
Zijn ritme versnelt, elk stoot dieper, vaster, je vertelt je kenmerkend leven dieper en wordt door de intensiteit gerukt. Je kreunt en roept zijn naam, lichaam golft onder zijn controle, de ultieme gehoorzaamheid aan de man wiens glimlach je schaduw en verlichting draagt.
Op het hoogtepunt van zijn snaarvoering voel je hem trillen, zijn lichaam gespannen door een stormvuur van passie die jou evenzo beklimt. Hij groefels en je vingers met een diepgang die woorden verslaat, zijn bezit gevestigd als tweede leer.
Jij voelend de eindigheid van zijn golf aanhouding in je, laat een verloste orkaan je lichaam overnemen. Zijn naam is een ademhaling van hartverscheuring, exploderen je lichaam in groen en bruin, de kolkende golven van jouw climax mengend met de zijn energie.
Zijn lichaam verslappt langzaam, je beiden ademloos in het stille kantoor vollhethaald, zijn boei je losser laat volgend maar de magische spanning blijvend levende. Hij trekt zich langzaam uit je terug, zijn vingers borstelen over je huid in een zachte echo van wat was.
“Goed studie gedaan, Eva,” zegt hij, spreek opnieuw die autoritaire glimlach vol rijke verwachting. “Volgende keer krijgt je andere lessen.”
“Ja, meneer Verhoeven,” antwoord je zacht, vangt met je ogen de vonken van de als bezielde dynamiek. En wist je wist dat deze ‘werkdag’ slechts een nieuw begin olarak vermeting, één die je nog vele lessen zal bieden.
..
